Warszawa w oczach XVIII wiecznego malarza, jest natchniona duchem przemian, które miały miejsce w ówczesnej Rzeczpospolitej. Na zlecenie króla Stanisława Augusta, włoski malarz wywodzący się z Wenecji, Bernardo Bellotto nieświadomie stał się świadkiem ostatnich lat Rzeczpospolitej Obojga Narodów, a dzięki talentowi i dbałości o szczegóły uchwycił miasto królewskie na wieki. Wybierzmy się w podróż, przez zakurzone drogi nie brukowanej Warszawy.
 

Warszawa w XVIII wieku

Widok Warszawy (Canaletto), na obrazie widać życie ludzi u stóp wielkomiejskich budynków, które w owym czasie kontrastowały w Warszawie ze skrajnym ubóstwem. Było to powszechne w całej Europie, w Paryżu, w Rzymie, oraz w Londynie.
 

Widok Warszawy od strony Wschodniej (Canaletto), na tym obrazie widać piękną panoramę miasta z wyraźnym centrum wybijającym się ponad okolicę. Miasto polegało na Wiśle, było dzięki niej zaopatrywane, a jako, że cały handel Rzeczpospolitej kwitł dzięki tej rzece, Warszawa wzbogacała się.
 

Widok Łąk Wilanowskich (Canaletto), w tle sielankowy krajobraz łąk kontrastuje na pierwszym planie dwa światy polskie. Jeden to świat zachodni, inspirujący się Wolterem oraz oświeceniem, drugi po prawej to świat „zaścianka”, polska ludność tkwiąca głęboko w tradycji, pozostająca mentalnie w XVII wieku.
 

Pole elekcyjne na Woli (Canaletto), na obrazie widzimy ostatnią elekcję w dziejach Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Odbywała się na Woli, reprezentującą wolę narodu szlacheckiego, obierającego króla, ojca spośród sobie równych. 7 Września 1764 roku szlachta pod presją wojsk rosyjskich obrała królem Stanisława Augusta.