Bogowie i demony z mitologii słowiańskiej różniły się w zależności od rejonu słowiańszczyzny, inaczej nazywali ich Lechici, a inaczej . Kościelni kronikarze mieli dostęp do archiwów przeznaczonych tylko dla oczu kościoła, zawierających zapiski z czasów chrystianizacji Polski. Pośród nich odnajdują dokument, który zawiera instrukcje, jak postępować z kultywowaniem lokalnych wierzeń i odsłonia panteon i mitologię Lechitów, czyli zachodnich słowian. Kim byli „bogowie Polscy”?

Według obecnie przyjętych badan archeologicznych, z którymi zgadza się przeważająca większość historyków W 10 wieku nie było jednej ogólnej wspólnoty polskiej, natomiast było ich wiele, byli Ślężanie, Polanie, Mazowszanie itd. itp.

Mówiono podobnym językiem, jednak nie poczuwano się do ponad plemiennej świadomości narodowej. Kulty poganie były partykularne, nie było kościoła nadrzędnego. Każde z plemion miało swoja religie.

Książę Ruski Włodzimierz przykładowo próbował zbudować kościół słowiański na Rusi, jednak poniósł klęskę, i dlatego zdecydował się na wybranie chrześcijaństwa w celu skonsolidowania swojej władzy. Jak mówią kroniki ruskie.

Niektóre lokalne plemiona słowiańskie rozumiały potrzebę skonsolidowania religii w celu obrony przed chrześcijaństwem, jednak było już za późno, nie udało się to Wieletom, którzy zdecydowali się na taki krok w momencie upadku, będąc podbijanym przez książąt niemieckich, nie udało im się to również.

Anonim Gall 1 kronikarz, opisując 150 lat po chrzcie polski jego okoliczności. Podkreśla w sposób typowy dla kronik tamtego czasu, samo wydarzenie jako przełom. Poganin pod wpływem dobrej żony niosącej chrześcijaństwo przemienia się w nowego człowieka.

Panteon Długosza wspomina, o takich starożytnych bogach Polaków.

1. Jassa, Jesza
2. Lado, Łada
3. Y leli
4. Lel i Polel
5. Dzidzilela, Dzidzilelya (zyzylia)
6. Nija
7. Pogoda
8. Żywie, żywot
9. Dziewanna
10. Marzanna

Zapraszamy na film.